Βέροια: Παλιό δικαστικό μέγαρο – Μην εκτίθεστε άλλο…
Θέλει μια πολύ «ειδική» λογική και μνήμη ασθενέστερη κι από αυτή του χρυσόψαρου για να αντιληφθεί κανείς αυτό που γίνεται με το παλιό δικαστικό μέγαρο Βέροιας.
Δεν αναφέρομαι στις πρόσφατες εξελίξεις με τις μασκοφορεμένες φωτογραφίες στην οποία – εν μέσω κορωνοιου και παντελούς απραξίας – κάποιοι στριμώχτηκαν για να είναι κι αυτοί στη φωτογραφία.
Ούτε στα παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα παραγοντιλίκια που επιχειρούν να πουλήσουν ορισμένοι, ξεπερνώντας και αυτή τη δόξα του Μαυρογιαλιούρου, παριστάνοντας τους «παράγοντες» της πόλης με τα «κατόπιν ενεργειών μου προχώρησαν οι ενέργειες»… Φτηνές καταστάσεις ανάξιες λόγου που δεν θα τις έβαζε ούτε η Γεωργία Βασιλειάδου στη «κ. δήμαρχο»…
Υπάρχει μια ουσία η οποία μάλλον δεν βολεύει σε κανέναν και γι’ αυτό και κανείς δεν την βλέπει. Εκτός αν εκείνο που ενδιαφέρει είναι το κοινώς «να ‘χαμε να λέγαμε»…
Ή ακόμη καλύτερα «ψάχνουμε κηδείες για να κλάψουμε»…
Θα το πω νέτα-σκέτα. Αυτή η υπόθεση μας εκθέτει σαν πόλη. Αυτή η υπόθεση κάνει εντελώς «ρόμπα» αυτούς που χειρίζονται τις τύχες αυτού του Δήμου. Είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη ανικανότητας, αλλά και μισαλλοδοξίας!!! Διότι υπάρχει μισαλλοδοξία και μάλιστα σε καταστροφικό βαθμό. Από εκεί ξεκινάει η ανικανότητα…
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Η θεμελίωση του νέου δικαστικού μεγάρου έγινε το 2005. Το νέο δικαστικό μέγαρο ολοκληρώθηκε και ξεκίνησε να λειτουργεί το 2013 και τα εγκαίνια του έγιναν τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς.
Από τη θεμελίωση του νέου δικαστικού μεγάρου μέχρι την αποπεράτωσή του περάσανε 8 ολόκληρα χρόνια. Δηλαδή οκτώ χρόνια πριν γνωρίζανε όλοι ότι το δικαστικό μέγαρο της πλατείας Ωρολογίου θα πάψει να λειτουργεί κάποια στιγμή. Οκτώ ολόκληρα χρόνια είχαν όλο το χρόνο να τακτοποιήσουν το «μετά»…
Με τη θεμελίωση του νέου δικαστικού μεγάρου, τον Απρίλιο του 2005, το Δημοτικό Συμβούλιο Βέροιας πήρε ομόφωνη απόφαση, ζητούσε, όταν γίνει η μετεγκατάσταση των δικαστηρίων, το παλιό δικαστικό μέγαρο (αυτό που τώρα διεκδικούμε) να παραχωρηθεί στο Δήμο για την εκεί εγκατάσταση «δημοτικών κοινωνικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, τουριστικών δράσεων και λειτουργιών»
Στις εκλογές του 2006 άλλαξε η διοίκηση του Δήμου Βέροιας και δήμαρχος ανέλαβε η κ. Ουσουλτζόγλου.
Η τέως δήμαρχος Βέροιας αν θα μπορούσε θα έσβηνε και από τη μνήμη της ιστορίας την τετραετία του κ. Σουμπόπουλου. Το μόνο που κράτησε από εκείνη την περίοδο ήταν η μελέτη για την ανάπλαση της πλατείας Ωρολογίου (την οποία καταψήφισε όταν ήταν αντιπολίτευση) απλούστατα επειδή είχε εξασφαλισμένη χρηματοδότηση 1 εκατομμυρίου ευρώ. Άλλωστε και η ίδια το είπε στο δημοτικό συμβούλιο ότι ναι μεν δεν συμφωνεί, αλλά θα εφαρμόσει τη μελέτη «για να μην χαθούν τα λεφτά»…
Οτιδήποτε άλλο είχε σχέση με εκείνη την περίοδο ήταν «ανάθεμα» και όποιον ήθελε να βάλει στη γωνία τον χαρακτήριζε «Σκουμποπουλικό»…
Ό,τι είχε σχέση με τον τέως δήμαρχο Βέροιας ήταν περίπου σαν «μίασμα», ένας αόρατος κατά φαντασία εχθρός που εξυπηρετούσε την καλλιέργεια φανατισμού, αλλά και την «εύκολη διαφυγή» όταν τα πράγματα δυσκόλευαν…
Μεταξύ άλλων πέταξε κάπου στο βάθος κάποιου συρταριού και την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το παλιό δικαστικό μέγαρο, παρά τις αλλεπάλληλες υπενθυμίσεις που έγιναν την πρώτη τετραετία της θητείας της από τον πρώην δήμαρχο και μετέπειτα επικεφαλή της αντιπολίτευσης.
Μετά το 2010 που επανεκλέχθηκε, αλλά ο κ. Σκουμπόπουλος έπαψε να συμμετέχει στο δημοτικό συμβούλιο, το θέμα ξεχάστηκε εντελώς!!!
Και κάποτε, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, προέκυψαν τα δάκρυα και οι επιδείξεις απόγνωσης και «λεβεντιάς» και όλες αυτές οι παραστάσεις κακόγουστου θεάτρου….
Τι αποδείχθηκε μετά την μετεγκατάσταση των δικαστικών υπηρεσιών:
Ότι από το 2007 που ανέλαβε δήμαρχος η τέως πλέον, μέχρι τα εγκαίνια του νέου δικαστικού μεγάρου, δηλαδή μέχρι το 2013, από το Δήμο Βέροιας δε έγινε τίποτα σχετικά με την επόμενη μέρα!!!
Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που πάρθηκε το 2005, ουδέποτε τέθηκε ως βάση διεκδίκησης-απαίτησης του Δήμου.
Μετά την μετεγκατάσταση των δικαστηρίων, διάφοροι «μυαλοπώληδες» κυκλοφορούσαν δια των τοπικών μέσων, ιδέες, απόψεις και… οράματα για το πρώην πλέον δικαστικό μέγαρο, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τη σύγχυση και την αμηχανία της δημοτικής Αρχής η οποία έλεγε ότι το ήθελε, αλλά χωρίς να έχει ξεκάθαρη άποψη για το τι θα το κάνει…
Βέβαια όλη αυτή η ιστορία, από τη στιγμή που πήρε αυτή την τροπή, ήταν γάντι για «κλαίουσες γοερώς», για φτηνές επιδείξεις ενδιαφέροντος και για μαυρογιαλούρικα παραγοντιλίκια….
Όλα αυτά επί μια επταετία πλέον, δεν έχουν να κάνουν με την ουσία, αλλά με τις παρενέργειες μιας ακόμη ανικανότητας και μιας ψυχωτικής μισαλλοδοξίας που φαίνεται ότι ουδέποτε έπαψε να υπάρχει… Πριν ένα χρόνο, στην κτηριακή προετοιμασία για την εγκατάσταση του Μουσικού σχολείου επιχειρήθηκε η αφαίρεση της εντοιχισμένης πλάκας των εγκαινίων της (κάποτε) πανεπιστημιακής σχολής. Τελικά, μετά από «σχετικές» παρεμβάσεις, κατάλαβαν οι «αρμόδιοι» ότι ήταν «χοντράδα» και την άφησαν στη θέση της…
Εν κατακλείδι…. Ο Δήμος Βέροιας, από τη στιγμή που θεμελιώθηκε το νέο δικαστικό μέγαρο, το 2005, προετοιμάστηκε για τη μετεγκατάσταση των δικαστικών υπηρεσιών και την παραχώρηση του παλιού πλέον, δικαστικού μεγάρου.
Είχε οκτώ χρόνια στη διάθεσή του να προετοιμάσει όλες τις διαδικασίες για μια απλή, φυσιολογική και νοικοκυρεμένη παράδοση του παλιού δικαστικού μεγάρου στο Δήμο Βέροιας.
Από το 2007 που ανέλαβε τη διοίκηση του δήμου η κ. Ουσουλτζόγλου είχε στα χέρια της μια ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που της έλυνε τα χέρια και έξη ολόκληρα χρόνια να δημιουργήσει και να εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις για την μετάβαση του παλιού δικαστικού μεγάρου στο Δήμο Βέροιας.
Την ημέρα που άδειαζε το παλιό δικαστικό μέγαρο και ο υπάλληλος κλείδωνε για τελευταία φορά την πόρτα, η δήμαρχος Βέροιας με το δημοτικό συμβούλιο θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί και να παραλάβουν το κλειδί.
Έτσι λειτουργεί μια σοβαρή, υπεύθυνη και ικανή δημοτική αρχή. Και όχι να ψάχνει φανταστικούς εχθρούς και να σέρνει τους πολίτες στα δικαστήρια με διώξεις σκοπιμότητας…
Η «Αρχή», η εξουσία δίνεται από τον κόσμο στους «άρχοντες» του τόπου για να παράξουν έργο κι όχι για να βγάλουν τα «εσώψυχα» και τη μισαλλοδοξία τους!!!
Η υπόθεση του παλιού δικαστικού μεγάλου είναι (και αυτό) ένα μνημείο της ανικανότητας αυτών που χειρίζονται τις υποθέσεις του Δήμου.
Βέβαια, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ίσως και να βολεύει το «μάγκωμα» της υπόθεσης… Όλο αυτό τον καιρό, από το 2013, παρακολουθήσαμε αρκετές παραστάσεις «αγωνιστικής έξαρσης», μουσκέψανε πολλά μαντίλια από δάκρυα αυτών που νοιάζονται για τον τόπο, κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι «μυαλοπώληδες» που πουλάνε τζάμπα ιδέες ή παραγοντιλίκι…
Και σε εποχές «ανομβρίας» και όταν σφίγγουν τα πράγματα, προκύπτει ακόμη ένα διεκδικητικό «γιουρούσι» για να δείξουν ότι κάτι κάνουμε…
Οι φλασιές απαραίτητες εννοείται… Μπορεί να μην γίνει ξανά τίποτα, αλλά η φωνογραφία θα μείνει…
Δ.Καρ.
